Paros – wind en wolken!

We hadden het vannacht al gehoord: de wind was terug. Maar wat minder was – zagen we bij het opstaan – hij had ook wolken meegenomen!
Niet dat de lucht potdicht zat, maar na ruim 3 weken een strak blauwe lucht, was dit toch wel weer even vreemd om te zien.

Na een ontbijtje en lekker rustig aan, de Matiz ook maar wakker gemaakt. We wilden de streek tussen Naousa en Parikia nog zien.
Het was aardig. Min of meer hetzelfde als op de rest van Paros. Veel vierkante witte huizen. Wat nog steeds erg leuk is om te zien zijn de prachtig aangelegde tuinen rondom de huizen. Men maakt er hier echt wel werk van.
Op het smalste stukje van het noordwesten lag een scheepswerf. Aan de ene kant een rustige baai, aan de andere kant hadden wind en zee vrij spel. Men zegt wel eens: ‘De zee geeft, de zee neemt.’. Hier gaf de zee duidelijk de rotzooi terug die er in was gegooid! Op de scheepswerf veel vergane glorie, maar men was ook wel druk bezig schepen op te knappen.

De haven van Paros ligt in een grote baai, met daaraan ook Parikia.
Wij zijn naar de overkant gereden (om de baai heen dus!) naar het uiterste puntje van de landtong. Konden we lekker even uitwaaien, naar de zee kijken en een peukie doen.
Van al die wind en dat water krijgt een mens toch wel trek. Aan het strand van Parikia – zelfs dat hebben ze – lekker een hapje gegeten en op ons gemak de terugtocht aanvaard.
Op de kaart vonden we een weg, die we nog niet gehad hadden en die in werkelijkheid nog bleek te bestaan ook! Lekker slinger de slang en genieten van de uitzichten. Dat is één van de leuke dingen aan het autorijden hier. Op de Nederlandse buitenwegen heb je kilometers lang ongeveer hetzelfde uitzicht. Hier heb je om de honderd meter een bocht en kijk je weer naar heel iets anders.

Onze laatste dag Paros zit er weer bijna op.
Straks nog even afrekenen met de mevrouw van Agrambeli (we kregen vanmorgen al weer een hand vijgen van haar) en een hapje eten.
Morgenochtend inpakken en zorgen dat we op tijd zijn voor de ferry die ons naar Piraeus op het vaste land moet brengen. Daar maar eens zien hoe we in de buurt van het vliegveld komen…….