Paros - Piraeus - Athene

En zo zitten we nu op het vliegveld van Athene en moeten we de tijd zien te doden tot vannacht 3.00 uur. Dan kunnen we inchecken en nog even wachten tot het vertrek om 5.00 uur.

We konden het vanmorgen rustig aan doen. De planning was om tussen 8.30 uur en 9.00 uur te vertrekken, zodat we alle tijd zouden hebben om de ferry te halen.
Het weer viel goed tegen. Dikke bewolking en een hoop wind. Is dat ons afscheid van Griekenland?
Nadat Paul Urs had afgezet bij een cafeetje aan de haven, ging hij de auto terugbrengen. Netjes werd hij even later bij hetzelfde cafeetje afgeleverd. We hadden nog ruim anderhalf uur voor de ferry zou komen.
Geheel tegen de gewoonte in, was de ferry ruim een kwartier te laat. Dat werd nog erger, want het leek wel alsof heel Paros geëvacueerd werd. Wat een volk! En natuurlijk ook een hele partij auto’s. Zoveel zelfs, dat er vrachtauto’s moesten worden geweigerd.
Er viel ook nog wel wat te lachen. Het is de gewoonte dat, als je met de auto aan boord gaat, je de passagiers als voetganger aan boord laat gaan. Het was dus een beetje chaos en de laatste personenauto’s werden naar de zijkant gestuurd om eerst nog wat vrachtauto’s aan boord te laten. De personenauto’s kunnen dan later mooi de gaatjes vullen. Ineens gingen echter de trossen los en de boot voer weg van de kade. Er stond toen nog één auto netjes te wachten. Nou, de Griek van die auto ontplofte zowat, want vrouw en kinderen waren al aan boord.
De kapitein was zo goed niet, of hij moest achteruit weer terug naar de kade. Vrachtauto van de boot, personenauto er op en varen maar, dachten we.
Een hoop geschreeuw, want door alle toestanden waren ze vergeten om de hekjes op de laadklep in te klappen. Laadklep weer een heel stuk naar beneden, mannetjes er op geklauterd, hekjes in en nu konden we echt weg…
Wij dachten een tocht van ruim 4 uur voor de boeg te hebben. Nou, dat werden er ruim 5. Eerst werden al verontschuldigingen aangeboden vanwege het late vertrek door het laden en het slechte weer. We denken dat de boot niet voluit kon varen en er daarom langer over deed. We hadden ook te maken met windkracht 6. Dat geeft mooie effecten op de golven, met enorme stuifbuien van water.
Maar …. geen van twee zeeziek geweest. En dat konden veel anderen ons niet nazeggen!
Indrukwekkend om vanaf zee te zien wat een oppervlakte een stad als Athene beslaat. Dat mag ook wel als er zo’n 12 miljoen mensen wonen…..
En het was heel apart om al die ferryboten afgemeerd te zien liggen aan de verschillende kades. Allemaal klaar om weer passagiers aan boord te nemen die naar al die Griekse eilanden moeten.

Na het afmeren moesten de voetgangers wachten tot de meeste auto’s van boord waren. Nou, dat liep dus heel anders, want er stond een grote trailer, die van boord moest worden gehaald door een trekker. Maar doordat de personenauto’s al aan het rijden waren, kon die trekker de boot niet op. Dus stond die trailer verschrikkelijk in de weg en precies voor de opslag van de bagage. De mensen kropen dus onder die trailer door om bij hun tassen en koffers te kunnen komen.
Paul dus ook. Hij kwam alleen iets te vroeg omhoog en toen zat z’n hele kruin onder het smeer. Had hij veel inde gaten. Pas toen we met de spullen van boord waren zagen we wat de schade was. Een zwarte kruin en ons gele rugzakje onder het smeer. Zo goed en kwaad als het kon werd de kruin gereinigd met natte doekjes (voor de babybillen ), spullen uit de rugzak overgeheveld in de strandtas en op zoek naar de bus.
Dankzij de vriendelijkheid van de Grieken hadden we snel kaartjes en de halte gevonden. Een 20 minuten later zaten we in de bus naar het vliegveld. Een tocht van ongeveer 5 kwartier. We kregen echt waar voor ons geld. We hebben half Athene, inclusief een groot aantal accommodaties van de Olympische Spelen uit 2004, gezien.

Rond 18.30 uur waren we op het vliegveld.
Lekker een broodje gegeten in het zonnetje en nu is het grote wachten begonnen!
Nog maar 6 uur tot de volgende activiteit ……

Morgen het laatste stukje schrijven, dus de lezers zijn nog niet van ons af!