Schuitje varen

Gisteravond toch maar weer een hapje gaan eten in de stad. We zaten aan een leuk pleintje, maar over het eten zullen we het bij wijze van uitzondering maar niet hebben. Geen aanrader.
We hebben bij aankomst nog wel even kunnen zien wat er kan gebeuren al je zo’n tweeduizend bikers bij elkaar laat komen.
Er gaat er natuurlijk wel eens eentje onderuit en zeker als er heel veel collega-motorrijders staan te kijken is de oorzaak niet zo belangrijk, maar je bent ineens niet meer zo heel stoer in alleen een korte broek op – of beter gezegd: naast - je bike.
Dat werd dus een lekker opstootje en dan kunnen Grieken ineens nog veel harder schreeuwen dan zij normaal al doen.
Al dat lawaai en geschreeuw maakt ons wel een beetje onrustig. We zijn het blijkbaar niet meer gewend….
Toch lekker geslapen tot om een uur of drie vannacht ineens zo’n malloot die hier ook een appartement heeft gehuurd het nodig vond om bij thuiskomst zijn motor nog even lekker te laten gieren. Gelukkig werd hij wel gelijk gecorrigeerd door een van zijn maten. Toen kon de rust wederkeren.

Vanmorgen na het ontbijt op naar de bootjesman.
We kregen een uitgebreide instructie over waar we wel en niet naar toe mochten, hoe dicht we langs de kant mochten varen en dat, als we het rustig aan zouden doen, je de minste benzine verstookt.
Dat was op de kant. Nu kregen we nog een uitgebreid verhaal over het starten van de motor, hoe je de motor uit het water tilt en ook weer terug laat zakken, hoe diep je het anker tenminste moet laten zakken, enzovoort.
Na een klein oefenstukje met de bootjesman konden we na ongeveer een half uur zelfstandig op weg.
Lekker rustig aan is ons wel op het lijf geschreven, dus tuften op ons dooie akkertje met het schuitje langs de kust en de kleine stille strandjes, die stuk voor stuk leken te roepen “Kom lekker hier liggen in het zonnetje!”. We hebben die roep kunnen weerstaan tot we bijna bij het strand van Koukounaries waren. Daarvoor was een heerlijk stukje strand en we waren toch ook wel toe aan een verfrissende duik.
Dan moet je toch weer een stukje terug om de toegestane route naar een paar kleine eilandjes te volgen. Onderweg bij een strand met een taverna twee lekkere frappé gehaald. Een aparte ervaring, boodschappen doen met de boot. Het heeft één nadeel: je krijgt elke keer bij het uitstappen een natte kont…
Hoewel we een heerlijke dag op het water hebben gehad en we onderweg alles hebben gezien wat we mochten en konden zien, waren we op een gegeven moment toch wel uitgeklotst.
Om een uur of vijf brachten we de boot terug en zijn, nadat we even een paar boodschappen hadden gedaan, lekker op ons terras gaan nagenieten.
Omdat we morgenavond de auto weer moeten inleveren zullen we morgen ook weer min of meer verplicht beneden moeten gaan eten. Daarom vanavond weer op weg gegaan naar de stad.
Dat Urs onze Griekenland-bijbel altijd goed doorspit (tot en met de aanbevolen restaurants) heeft al vaker zijn nut bewezen. Zo ook vanavond.
We hebben gegeten bij Asprolythos. Een heel mooie tent, waar de stifado (voor Urs) en het konijn uit de oven met pruimen en wijn (voor Paul) ons heerlijk smaakten.
Een beetje moe – we hebben ons middagdutje gemist – zitten we nu weer op ons terras en zullen morgenochtend zien of de wolken uit het zuiden inderdaad regen komen brengen.