Kythnos - de 2e dag

ICT-technisch gesproken was de start vandaag niet best. Het lukte maar net om de tekst van gisteren te plaatsen en toen was de server al weer niet meer te vinden.
Maar – voordat we het verslag van vandaag maken – lukt het wonderwel om de foto’s van gisteren aan het verslag toe te voegen. We zitten dan nu ook wel in de voortuin van het appartement aan de straatkant. We zijn dus heel benieuwd hoe het dadelijk zal gaan. Doet-ie het of doet-ie het niet?

Het was een slow start vanmorgen. Paul was netjes op tijd (8.15 uur) zijn bedje uit, maar Urs kon er om 9.30 uur pas met een vers bakkie koffie uitgelokt worden. Ze had ook een onderbroken nacht gehad door een flinke hoestbui van Paul. Daarom.
De supermarkten in Merichas verkopen geen vers brood. Daarvoor moet je dus naar de bakker. Nou, daar hadden we geen spijt van. Zelden zo’n lekkere tiropyta en een soort saucijzenbroodje gegeten. De croissants zijn ook niet te versmaden!
Dat proefden we dus allemaal in de auto, op weg naar de meer zuidelijke helft van het eiland. Onze eerste stop was in Driopis.
Later (bij de windmolen) hoorden we dat het best wel een bijzondere plaats is. Hij in namelijk gebouwd in een soort kuil in het landschap. Dat is niet zonder reden gebeurd, want zo was de stad nergens vanuit zee te zien en wisten de piraten in vroeger tijden dus niet van het bestaan af.
Met de auto kom je stad niet in. Allemaal heel smalle steegjes tussen de huizenblokken. De huizen zijn ook bijna allemaal tegen elkaar aan gebouwd. Dat er echt geen auto door kan bewees de vuilnisman. Er was net ruimte voor zijn paard, waarop een paar kratten waren bevestigd. Daar ging het vuilnis in en dat werd later weer overgeladen op een pick-up.
Na een lekkere slenterpartij weer verder. Onderweg zagen we een van de vele windmolens. Bijna allemaal zijn ze vergaan, maar deze, bij het kerkje Agios Nectarios, was een aantal jaren geleden gerestaureerd. Net als het hutje waar de molenaar in verbleef als de molen in gebruik was voor het graan. Ongeveer 50 jaar geleden is de molen voor het laatst gebruikt.
Er werden wat foto’s gemaakt door een groepje mensen voor een kalender. Een van die mensen bleek een landbouw-econoom te zijn, die met veel passie over het eiland kon vertellen. Hij vond het erg jammer dat de landbouw eigenlijk helemaal op zijn gat ligt op Kythnos. De meeste mensen zijn in de toeristenindustrie of in de bouw gaan werken. We kunnen het ons ook wel een beetje voorstellen, want het is een behoorlijk kaal eiland. Erg veel terrasvormen, die met moderne landbouwwerktuigen amper te bewerken zijn. Je zou overigens zeggen dat er dan zo links en rechts toch wel een boom kan groeien, maar die kom je eigenlijk alleen mondjesmaat tegen in een dal.
Verder maar weer.
Een stuk of 58 haarspeldbochten verder kwamen we aan in Lefkes. Meer dan een handvol vakantiewoningen is het eigenlijk niet. Maar wel een heerlijk strandje! Dus, zwemkleding aan en tussen de Grieken de plomp in.
Opmerkelijk is dat de laatste die we een paar woorden Nederlands hebben horen zeggen de stewardess in het vliegtuig was, toen we uitstapten. Eigenlijk horen we alleen maar Grieks en een paar goedbedoelde woorden Engels voor ons.
Vanuit Lefkes naar Agios Stefanos.
Ook een soort vakantiedorp. Niet te vergelijken met wat wij als Nederlanders daar mee bedoelen, maar veel meer een verzameling blokkendozen. Want één ding kan je de Griekse bouwmeesters op Kythnos (en misschien wel op de meeste eilanden in de Cycladen – dat moet nog blijken) niet toedichten: fantasie. Op sommige foto’s kan je zien dat een kind van 3 in Nederland een ander beeld heeft van een huis dan de blokkenbouwers hier. Onze kinderen tekenen tenminste nog een dak op een huis! Ze hebben hier wel allemaal een lekker groot dakterras. Jammer dat niemand het gebruikt…..
We worden trouwens wel de wind een beetje zat. Het blijft maar hard waaien. Morgen beter?