Paros – Parikia

Parikia is tegenwoordig (weer) de hoofdstad van Paros. Tijdens de Turkse bezetting was Lefkes om veiligheidsredenen daarvoor door de Turken aangewezen. Zodra zij echter waren verdreven werd Parikia weer heel snel in ere hersteld.
Parikia was dus ons doel van vanmorgen. Het is ook de plaats die zo’n beetje door alle veerboten, die de eilanden van de Cycladen aandoen, bezocht wordt. De reizigers kunnen hier ook gemakkelijk overstappen. Daar zijn de tijden wel zo’n beetje op afgestemd. De ferry’s varen ook bijna op de minuut. Toen wij van de week aankwamen, moest een van de snelle boten even op ons wachten voor hij kon aanmeren. Vandaag kwamen we toevallig rond dezelfde tijd in Parikia en het was niet anders. Vertrekken gaat ook op de minuut. En denk nou niet, de ferry wacht wel even …. bootje weg.
Ook nog maar even de windmolen gefotografeerd die iedere reiziger naar Paros zo'n beetje als eerste te zien krijgt en waar Urs van de week heeft zitten wachten tot Paul terug was met de huurauto.

De auto konden we makkelijk kwijt op één van de pieren in de haven. Even daarvoor had Paul onze huurtermijn verlengd. Die mevrouw van die scooter keek wel een beetje teleurgesteld (volgens Paul), omdat ze nu langer moet wachten voor hij haar weer kan knijpen als hij achterop moet zitten om weer bij de haven te komen.
Gelijk ook maar tickets gekocht voor aanstaande dinsdag naar Piraeus. Vertrek om 10.45 uur precies, drukte de dame in het boekingskantoor ons nog op het hart.
Niets kan onze verlengde periode op Paros nu nog in de weg staan!

In onze vakantiebijbel hadden we gelezen over een kerk in Parikia met 99 ramen en deuren. Het verhaal gaat dat zodra Istanbul weer in Griekse handen is, ook het honderdste raam zich zal openbaren. Wij hebben nog even gezocht, maar konden hem ook niet vinden….
Wel hebben wij ons verbaasd over enerzijds de fraaie fresco’s die nog bewaard zijn gebleven, anderzijds over het gemak waar in het verleden de mozaïekvloeren zijn vernield. Een laag beton erover of gewoon weggehakt. Voor eeuwig verloren …..
Het was wel weer leuk om te zien dat die Grieken ook praktisch kunnen zijn. Je hangt de kerkklokken gewoon aan een boomtak. Hoef je ook niet de toren in te klimmen.

Wat we vandaag ook hebben ontdekt is dat sommige Grieken slecht Grieks praten.
Op het terras tegenover de kerk, onder een enorme grote ficus (moet die van ons ook zo groot worden?), bestelde Paul in vloeiend Grieks tio frappé metrio, ena mé gallo (2 frappé met gemiddeld suiker, 1 met melk). Komt die ober terug met 2 frappé’s met melk…. Het kan niet anders dan aan die ober hebben gelegen……
Nou ja, zoals als kind geleerd: niet zeuren en gewoon netjes je glaasje leegdrinken!

Vreemd te merken dat ze in Parikia vrijwel geen trappen hebben. Tijdens onze slentertour door het oude stadsdeel zijn we niets tegen gekomen wat de naam trap verdiende. Wel winkeltjes. Heel veel winkeltjes. Kleding- en sieradenwinkels. Urs heeft lopen kwijlen, Paul lopen zuchten. Wel koel, die airco’s in die winkels…..
Verder echt leuke en gezellige straatjes, met behoorlijk oude onderdelen nog in en aan de huizen.
Voor de meteropnemer in Griekenland is het trouwens ook makkelijk. Overal zie je de meter gewoon buiten hangen. Dus geen kaartje in de bus dat onze medewerker u helaas niet thuis heeft aangetroffen en of u maar een nieuwe afspraak wil maken…. Nee hoor, de eindafrekening valt gewoon in de brievenbus. Die hebben ze wel.

Op de heenweg naar Parikia hebben we nog een bezoekje gebracht aan een Griekse Intratuin. Of wat daarvoor moet doorgaan. We kunnen het niet laten…
Net zoals we het niet kunnen laten om toch wat te kopen in een ‘tuincentrum’. Dus een vetplantje gekocht dat overal als onkruid groeit, maar hele leuke kleine roze bloemetjes krijgt. De verkoper kon ons alleen niet vertellen of we hem ’s winters binnen moesten halen. We denken dat we dat maar wel doen.
En ook nog even bedenken hoe we hem volgende week heelhuids in Nederland denken te krijgen. De handbagage lijkt ons geen goede optie….

De wind is vandaag ook met vakantie blijkbaar. De zon niet. Dus je voelt hem al, de temperatuur ging lekker omhoog.
En wat doe je dan? Juist, als een speer naar onze favoriete plek……