alweer naar het strand

“Golven beuken in Petra onvermoeibaar op het strand,
De ene keer halen ze, de andere keer brengen ze zand.
Het doet het strand krimpen en dan weer groeien.
Maar zolang de zon schijnt kan dat ons weinig boeien.”

Als de wind maar lang genoeg blaast en de golven blijven rollen kan een mens ineens een poëtische ingeving krijgen. Gelukkig gaat dat ook snel weer over.
Vandaag hebben we dus weer een lekker dagje strand gehad. We moeten het er nog maar even van nemen, want we hebben nog twee volle dagen te gaan en dan wacht vrijdag het vliegtuig naar huis. En thuis zal er voorlopig geen dagje strand mer inzitten, zijn we bang.
Voor morgen wordt weer wat bewolking voorspeld. We zullen moeten afwachten of dat ook voor onze regio geldt. Geen bewolking betekent waarschijnlijk weer een dagje strand. We moeten in ieder geval ’s middags of ’s avonds bij Costas gaan eten, want Paul heeft gevraagd om kalamitha, een soort babytonijn. Gisteren mocht hij van Costas een stuk proeven en dat was toch wel erg lekker. En dan zie je dat er vandaag uitgerekend geen kalamitha is ingekocht. George zal het morgen meenemen, dus dan zijn we wel verplicht daar te gaan eten. Bij de lunch is het trouwens net zo lekker.
Verder valt er weinig te melden over de dag van vandaag. Urs heeft zich rustig gehouden, geen inspannende activiteiten zoals gisteren. En spierpijn van de klim naar de kerk? Ben je gek, met zo’n getraind lichaam?
De wat moeilijker sudoku’s zijn op één na allemaal ingevuld door Paul, dus zijn we vanmiddag voor de zekerheid nog maar een nieuw boekje gaan halen bij de lottoboer.
En na een lekkere warme douche is het weer tijd voor tikkerdetik…..