Op naar Skopelos

Maandag. Een vreemde dag om te vertrekken voor ons. De afgelopen jaren zijn we steeds op vrijdag naar Schiphol gereisd om vandaar uit naar Griekenland te gaan.
Maar goed, maandag dus.
Voor de wekker maakte het niet uit. Om 02.00 uur liep hij af, want rond de klok van drieën zou Frans ons komen halen. En die is nooit te laat!
En een beetje rustige start is ook nooit weg.
Het zag er even niet naar uit, maar keurig volgens plan steeg de HV 887 op. Op weg naar Skiathos.
Skopelos heeft geen eigen vliegveld, dus gaan we eerst even sfeer proeven op Skiathos. Volgende week zijn we daar toch weer, voor de tweede week van de vakantie.
We kregen amper de tijd om even een peukie te doen, want de bus zat al snel vol. De koffers werden op een klein vrachtautootje geladen en zouden we bij de haven terug zien. En ook dat klopte.
Toen de ferry eenmaal (ook keurig op tijd) had aangelegd, was er het voor ons inmiddels vertrouwde inschepen. Iedere keer weer staan we er over verbaasd dat die Grieken vergeten dat er eerst mensen en auto’s van boord moeten, voordat de nieuwe lading er op mag. Wat een geinig gedrang weer.
De koffers lagen snel in de rekken en toen konden we een plekje op de boot gaan zoeken om van het lekkere weer en het uitzicht te genieten.
En toen ging het bijna mis……..
De bedoeling was dat wij in Skopelos-stad van boord zouden gaan. De hostess was alleen vergeten te vertellen dat de boot eerst nog een tussenstop maakte op Skopelos.
Gelukkig vroegen wij aan een oude Griek of dit Skopelos-stad was en hij vertelde ons in zijn allerbeste Grieks dat we er pas de volgende stop vanaf moesten.
Anderen waren minder fortuinlijk en moesten hals over kop de koffers en zichzelf weer aan boord zien te krijgen.
Maar goed, niemand verkeerd uitgestapt en op naar de volgende haven.
Toch wel een redelijk grote stad voor ons gevoel. Steil tegen een berg gebouwd. Dat wordt klimmen!
Maar gelukkig had Holland International gezorgd dat er weer een bus op ons stond te wachten om ons naar het hotel te brengen.
We hebben niet echt op zitten letten, want voor ons gevoel zou het een heel eind lopen worden naar de stad en de haven. Dat bleek de volgende dag erg mee te vallen….
Toen we ons een beetje gesetteld hadden zijn we wat drinken in gaan slaan en een hapje (nou ja, hapje….) gaan eten. En toen vonden we het wel tijd voor een dutje om weer op krachten te komen.
Dat werd uiteindelijk een dut van ruim 2 uur.
Nadat we op het balkonnetje een beetje waren bijgekomen was het alweer tijd om te gaan eten. Tja, half pension hè?
Echt veel trek hadden we niet, na die hap van ’s middags, maar vooruit.
Hebben we toch nog lekker zitten eten! Een lopend buffet, dus je kon nemen wat je wilde en dat kwam goed uit gelet op de volle toestand van onze magen. Maar prima eten!
Dat belooft wat voor de komende dagen….
We hebben het maar niet zo laat gemaakt…….