Jonge hondjes zijn ook leuk!

Het was me het dagje wel!
Gisteravond merkten we dat de Corsa wat moeite had om vanuit stilstand de berg op te komen, maar met wat extra gas en een slippende koppeling konden we hem op toeren houden en tuf tuf de helling op.
Vanmorgen na het ontbijt was het gewoon een film. We hadden een poging of acht nodig om die kar naar boven te krijgen. Nou, dat is niks. Dus op naar Skiathos-stad naar Europcar. De monteur werd er bij gehaald en die dacht dat het kwam omdat er zo weinig benzine in zat. Ja ja…..
Maar we kregen een vervangende auto, een Renault en nog uit de hogere prijsklasse ook. Maar voor hetzelfde geld. Toch leuk.
Nou, dat reed een stuk beter en zo konden we op weg naar het klooster Panagia Kounistra. Nu is een klooster sowieso leuk om te bekijken, maar hier is ook een kattenopvang en vlakbij ook nog een hondenasiel.
Het klooster was leuk, de katten kregen onderaan de weg te eten, maar dat asiel! Toeristen komen daar naar toe en gaan een stukje lopen met zo’n asielhond en dat is voor allebei geen straf in die omgeving.
Wij hebben dat maar achterwege gelaten en raakten in gesprek met een van de meisjes die daar werken. Zij liet ons ook een grote ren zien, waar drie heel jonge hondjes zaten die pas 2 dagen geleden gebracht waren, maar nog behoorlijk gesocialiseerd moesten worden. Wij mochten wel naar binnen hoor……
Nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd en al snel waren twee van de drie hondjes druk aan het spelen met Urs met een speeltje en waren helemaal niet meer zo bang voor onze handen. Maar nummer drie was een uitdaging voor Paul! Die dook elke keer weer het hok in zodra hij een hand op zijn lijf voelde (de hond dan, hè). Met een speeltje en heel veel zweetdruppels later (wat was het warm en dan ook nog op je hurken en gebukt) vond het hondje het zelfs best om opgetild en geknuffeld te worden ……
Paulus de hondentemmer!
We vonden dat we onze plicht ook weer hadden gedaan en een ander deel van het eiland mochten gaan bekijken, vooral een paar stranden.
We hebben er een paar gezien, maar hebben blijkbaar ergens een afslag gemist. We vonden het al zo lang duren voor we bij onze volgende bestemming waren. Toen we eindelijk weer een stuk verharde weg vonden en dat afreden kwamen we weer bij de hoofdweg, recht tegenover de ingang naar ons appartement! We konden er best om lachen.
We zijn maar doorgereden naar het strand van Koukounaries. Dat is –naar men zegt– een van de mooiste stranden van Skiathos. Wat een drukte, de bedjes staan er acht rijen achter elkaar opgesteld met heel weinig tussenruimte! Echt iets voor ons, maar niet heus!
Toch even wat drinken en een tosti eten en snel weer weg.
Kalamaki beach is nog een stukje verder rijden en weer over een schitterende, onverharde, weg, maar de beloning is er naar. Een heerlijk zandstrand met een kristalheldere zee en water met een temperatuur die helemaal naar onze zin is. Hier gaan we vaker naar toe!
Na een snack en een drankje bij onze hut, zijn we ’s avonds naar de stad gegaan om een hapje te eten. En alweer: wat een drukte! En dat schijnt van het weekend (Pinksteren) nog veel erger te worden, want niet alleen de Grieken maken er een korte vakantie van, maar er worden ook nog eens drieduizend bikers (motorrijders) verwacht. Misschien moeten we stad dan maar even mijden…….
We hebben ons met het eten laten verrassen met een Griekse schotel, een verrassingsmaaltijd. En daar hebben we geen spijt van gehad. Heerlijk gezeten op een pleintje, uit de buurt van het toerisme - nou ja, uit de buurt…. alles is relatief! – maar wel een beetje de sfeer van de oude stad kunnen proeven.
We hebben in één ruk doorgeslapen tot de volgende morgen. En toen moesten de katten eten hebben…..