Hoogtevrees op Sifnos

We missen vandaag wel het eerste verjaardagsfeest van onze kleinzoon Senn. Gisteren was hij jarig. Ondanks dat we het erg naar onze zin hebben, toch een beetje rotgevoel.

Vanmorgen voor ons doen bijtijds op pad: 9.30 uur.
Eerste stop was het plaatsje Artemonas. Volgens onze Griekenland-bijbel een plaatsje met een aantal zeer oude huizen in oud-Italiaanse stijl. Wij hebben er maar een stuk of drie kunnen ontdekken, ondanks de klimtocht die we weer hebben ondernomen. Voor een treetje of honderdvijftig gaan wij niet meer opzij! Wel jammer dat we regelmatig worden ingehaald door een man of vrouw, die de pensioengerechtigde leeftijd al lang geleden heeft bereikt…..
Artemonas is verder een erg rustig plaatsje, waar de inwoners heel vriendelijk zijn. Iedere keer was het: kalimera (goedemorgen).
Na de nodige zweetdruppels (dat wel) en wat foto’s zijn we doorgereden naar het meest noordelijke plaatsje van het eiland: Heronissos. Er ligt alleen nog een klein stukje eiland verder (uiteraard met kerk), dat is verbonden met een landtong.
Rechts en links is een wereld van verschil. Rechts ligt de volle zee, met ruige golven die op de kust beuken, links een baai met Heronissos, een heel idyllisch dorpje met een klein strandje met een paar taverna’s.
Opvallend dat we steeds meer de schaduw opzoeken om even uit te blazen of te zitten…… we lijken wel Grieken!
We waren op de heenweg al een bord tegengekomen, dat aangaf dat er ook een weg binnendoor was naar Kamares.
Nieuwsgierig als we zijn, namen we natuurlijk twee keer een eerdere afslag die, behalve schitterende vergezichten, verder niks opleverden.
Maar toen de goede weg! Ook onverhard, maar die ging echt de hoogte in! We konden we ook nog even naar een klooster en dat lag nog hoger. Urs kreeg onderweg al hoogtevrees, Paul had het nog te druk met de smalle weg. Maar eenmaal uitgestapt en om het klooster heen gelopen, kreeg hij het ook. Wat een hoogte, wat een gapende diepte. Wel geweldig om Kamares, onze thuishaven, zo in de diepte te zien liggen.Voor de zekerheid hield Paul zich toch maar vast aan een muur.
Na nog een halfuur slingeren en hobbelen even tanken en pinnen en daarna het stof van ons afspoelen in zee. Lekker twee uurtjes op het strand gelegen, maar na de zoveelste zandstorm hielden we het voor gezien. Het was al bijna zes uur.
De auto ingeleverd, tickets voor de ferry gekocht en naar de hut. Tijd voor een drankje.
Nog een nachtje slapen op Sifnos. Al met al een leuk eiland, heel afwisselend, met leuke plaatsjes en behoorlijk groen. Een aanrader, maar we denken dat je beter in het voorjaar kunt gaan.
Morgen de ferry van 11.05 uur naar …. Milos. Dus toch!
Het plan is om van daar naar Santorini te gaan. We zeggen: plan, want niks veranderlijker dan een mens toch?