Tóch Milos

Na onze aanvankelijke aarzeling zitten we na een week nu toch op Milos.
Vanmorgen nog lekker even wakker worden in het zonnetje voor ons appartementje bij Dorothea op Sifnos.
Even na 11 uur vertrok onze ferry en tot onze teleurstelling konden we niet op het achterdek zitten. We hadden een van de snellere boten en met de huidige wind zou dat niet verantwoord zijn.
Zo konden we wel in onze stoel (wat hebben ze er daar veel van!) de hele weg genieten (nou ja … genieten) van televisiebeelden van de bosbranden op het vaste land. Je zou er eng van worden.
Op Milos via de toeristeninfo aan de haven in Adamas een lijst gekregen van vrije kamers. De eerste maar gebeld en zij kwam ons halen van de haven. Wat een hok. Geen balkon, geen uitzicht anders dan de blauwe lucht uit een piepklein raampje ergens in de hoogte.
Als ze nou nog had willen zakken in de prijs, dan wilden we er nog over nadenken, maar nee.
Ze ging bellen. Wij dachten met haar baas, maar naar bleek had zij een kennis gebeld, die ook kamers verhuurde. Het was een spiksplinternieuw gebouw, dat pas een maand in de verhuur lag.
Paul speelde weer de keiharde onderhandelaar en wist weer € 10,00 van de prijs af te krijgen. We hebben nu werkelijk een schitterende kamer, met een badkamer waar we best een beetje jaloers op zijn. Zelfs de toiletbril zakt als een soort hightech langzaam vanzelf naar beneden. Je moet hem gelukkig wel eerst even een zetje geven, want anders wordt het met plassen voor Paul een zooitje…
Jammer dat ze vergeten zijn om er een keukenblok in te plaatsen. Of zou het expres zijn?
Adamas ziet er best aardig uit. Een beetje rommelig – wel Grieks dus – en ligt in een grote baai. Leuke taverna’s aan het water, dus eten kunnen we in ieder geval.
We hebben vanmiddag wat lopen slenteren en hebben alvast een autootje besproken voor de komende 2 dagen. Kunnen we weer op verkenningstocht. Er schijnt genoeg te zien te zijn, zeggen ze……