Toch maar Naxos

Paros? Toch maar Naxos!

We zeiden het al eerder, niets zo veranderlijk als een mens. En zeker als het toch niets uitmaakt.

Maar goed. Gisteren is er dus niets van gekomen om een verslagje te maken. We waren (te) laat aan wal en moesten – behalve een slaapplaats – wat te eten zoeken.

Gistermorgen (vrijdag dus) alweer lekker rustig aan gedaan. Een mens heeft vakantie nietwaar? Bovendien moest de auto pas om 12.30 uur terug zijn en zou de ferry om 16.00 uur vertrekken.
Na een paar bakkies hebben we uitgecheckt en zijn we nog even het paadje naar de zee voor ons appartement afgelopen. We kwamen op een heerlijk stil strand, waar we de verleiding van de zee hebben kunnen weerstaan en alleen een beetje geslenterd hebben. En naar de rotsen gekeken. Want die bestaan uit een kalkachtig gesteente. Als je je hand er langs haalt zit er gewoon zand aan. Hoe dat overeind blijft? Geen idee. Maar door het water krijg je wel allerlei schitterende uitslijpingen.
Toch maar in de auto gestapt en op naar de haven. Want daar hadden we hem ook gehuurd. We waren daar om een uurtje of twaalf, dus toen begon het wachten op de ferry. Nu hoeft een mens zich daar niet te vervelen hoor. Toen we aankwamen was het werkelijk een gekkenhuis. Er moesten drie van die superjets aankomen. Een stuk groter dan die wij hadden om op Santorini te komen. Bussen vol, ook kleine hotelbusjes, mensen met auto’s, mensen te voet. Honderden. Vertrekkers en aankomers. Maar allemaal wel goed geregeld door de politie. Fluitjes snerpen (zonder fluit tel je niet mee) en haal het niet in je hoofd om ergens anders te gaan lopen…..
Wij hebben een plekje op een van de terrasjes veroverd en dat ook niet meer afgestaan. Dat is ook geen punt. Je bestelt af en toe een drankje (daar heb je ook wel behoefte aan) en houdt het tafeltje lekker voor jou.
Toch was het nog een hele zit. Zo rond half vier gaan de mensen toch aan de loop om in de inscheephal te gaan staan. Wij dus ook maar. Het daar wel lekker koel door de airco.
Urs had al gevraagd of wij ook weer op zo’n kotsboot zouden zitten, maar nee hoor. Het werd een lekkere grote, waar we heerlijk op het achterdek in het zonnetje konden zitten en van het uitzicht genieten.

Maar hoe dan Naxos, in plaats van Paros, zoals we van plan waren?
Eigenlijk heel simpel. We kwamen er bij het aanmeren van onze boot achter dat hij zowel naar Paros als Naxos ging, maar dat zijn eerste stop Naxos zou zijn.
Dus waarom niet ….? Als we toch al van plan waren om ook nog naar Naxos te gaan?
Bovendien heette de ferry Blue Star Naxos. Naar Paros gaan is dan toch de goden verzoeken?
Aan de haven was het een hele kudde kamerverhuurders, hoteleigenaren en campingmensen, die hun diensten aanboden. Eentje besprong ons zowat, maar was een leuk, lekker pittig vrouwtje, Maria. De foto’s die zij liet zien van haar appartementen spraken ons wel aan. En bovendien wel rustig, zei zij.
In de auto dus maar en door een wirwar van straatjes, waarbij zij gelukkig wel een paar oriëntatiepunten aanwees, op naar haar appartementen. Het zag er niet verkeerd uit en zij rekent een redelijke prijs, dus een keer midden in de stad moet kunnen…..
En zo moesten we toch even zelf uitzoeken waar we nu eigenlijk zaten en waar we een hapje eten konden scoren.
En om nou om half elf – na toch wel een drukke dag – ook nog een verslagje te schrijven en de foto’s te uploaden?
Morgen schijnt de zon weer!