Zondag op Naxos

Snel opstaan, vlug douchen, aankleden, snel een broodje ……
Gelukkig, het was maar een droom!
Dus gewoon, alweer een relaxte start van de dag. Naxos voelde vanmorgen een beetje slaperig aan. Het is zondag.
Toch waren wij voor ons doen nog redelijk bijtijds op pad. We hadden het plan opgevat om de auto te laten staan en door de stad te lopen naar de restanten van de tempel van Apollo. Het bekende beeld van Naxos, dat je bijna op alle foto’s tegenkomt.
Omdat de wind inmiddels helemaal weg is, was een redelijk vroege start geen onverstandig voornemen. De temperatuur sprong omhoog, dus de eerste zweetdruppels dienden zich al gauw aan. Lekker rustig slenteren, dan is het toch best te doen.
Een kleine tussenstop ingelast op de begraafplaats. We liepen er langs en dan werp je toch even een blik binnen. Nou, ook hier gaan ze op alle leeftijden hoor! Toch lagen er ook een paar krasse oudjes van in de 90 jaar. Laten we die maar als voorbeeld voor onszelf nemen!
Uiteraard liepen we ook over het centrale plein van Naxos-stad. Hoe je ook rijdt of loopt – als je tenminste niet de binnendoorstraatjes neemt – je kan het bijna niet missen. Toch valt de drukte erg mee. Er is nog geprobeerd er een beetje stijl aan te geven, door in het midden een fontein aan te leggen.
Verder slenteren maar weer. Langs de boulevard met de eettentjes en winkeltjes. In tegenstelling tot ’s avonds is het zo overdag lekker rustig. Of komt het door de zondag?
Aan het eind van de haven mochten we gelukkig weer eens een paar treden op. Voor ons was dit appeltje-eitje, we zijn beter gewend.
Van het oorspronkelijk heiligdom is niet veel meer over, maar wat er nog staat is best indrukwekkend. En leuk voor de foto’s.
Onze ochtend-frappé hebben we deze keer overgeslagen. Een koude chocolademelk voor Urs – die maken ze hier nog op de ouderwetse manier met cacaopoeder (en natuurlijk een paar ijsklonten er in. U wilde toch koud?) en voor Paul een dubbele espresso. Ook wel weer eens lekker. Het is trouwens wel een prettige gewoonte van die Grieken om overal een glas koud water bij te geven. Lekker!

Toen maar weer terug geslenterd naar appartementen Maria. Die auto hebben we toch niet voor niks gehuurd.
We hebben een rondje om de noordelijke helft van het eiland gereden. Zoals gebruikelijk lekker rustig aan, met af en toe een stukje alternatieve route over onverharde wegen.
Zo van: Zou dit weggetje naar de kust leiden? Geen idee, laten we even kijken….
En dan kom je toch op leuke plekjes! Zo reden we op een gegeven moment echt ‘in the middle of nowhere’. Tussen tomatenvelden, velden met aardbeienplanten, maïs en riet. Heel veel hoog riet. Dat gebruiken ze hier nog voor afzettingen en op afdakjes tegen de zon. Rijden we langs een huis dat bijna was overwoekerd met bougainville. Zo’n grote hadden we nog nooit gezien! Zomaar!
Natuurlijk rijden we ook wel eens verkeerd, maar er is altijd wel een plek om te keren en dan neem je toch gewoon de andere kant op de kruising?
Het wordt dan toch wel warm in de auto. Gelukkig kom je dan ineens bij een klein baaitje. Anderhalf huis en een zooi kiezelstenen. Maar, glashelder water, dat er om smeekt om getest te worden. Vooruit dan maar, dan kon gelijk het zwembrilletje – dat we ’s morgens hadden gekocht - geprobeerd worden.
We waren blij dat we de roep van het water hebben gevolgd….

We vragen ons wel af of de wegenbouwers soms geen liniaal in hun opleiding hebben leren gebruiken. Zo moeilijk moet het toch niet zijn om de wegen tenminste een stukje recht aan te leggen. Maar nee hoor, waar het ook maar even kan een bocht in de weg. En bij voorkeur haarspeldbochten. Kan je lekker mee omhoog en even later – aan de andere kant van de berg – weer mee omlaag.
Op een gegeven moment krijg je daar toch wel een beetje genoeg van. We zijn dus maar lekker terug gereden naar het appartement en onder de douche hebben we het zout van de zee en de kronkels van de wegen van ons afgespoeld.
Op het balkon is het nu heerlijk zo in de schaduw …..

Terugkijkend op de twee afgelopen dagen en wat we van Naxos hebben gezien, zijn we wel van mening dat dit een prachtig eiland is. Veel groen, veel landbouw. Bijvoorbeeld redelijk wat druiventeelt en olijfbomen op terrassen op de berghellingen en in de dalen meer het maïs, riet en andere groenten.
Als je zo rond rijdt, heb je de mooiste vergezichten. Het ene moment kijk je op kale berghellingen, het andere moment een helling met veel groen, maar vrijwel altijd een mix. En meestal de zee op de achtergrond. En de blauwe lucht niet te vergeten!
Daarnaast de heerlijke stranden. Lange zandstranden en baaitjes met rotsen en keien. Maar altijd kristalhelder water!
Of we het dus wat vinden op Naxos? Dacht het wel …..!!!