een rondje mastiek

We hebben heerlijk geslapen met het ruisen van de zee op de achtergrond. We hadden blijkbaar wel wat slaap in te halen, want we lagen er al voor tienen op! En voor zeven uur zat Urs al met een kopje thee weer buiten. Nog wel met een vest aan, want het was zo vroeg nog een beetje fris.
Dat was een paar uurtjes later wel anders. Rond het middaguur was het al weer ruim boven de 30 graden.
Maar eerst hadden we een lekker, zelf klaargemaakt ontbijt. Daarna even pinnen in een dorpje verderop, want in Katarraktis hebben ze geen pinautomaat.
Vandaag gaan we de mastiekdorpen van Chios verkennen. Chios is bekend en rijk geworden van de mastiek. De bomen groeien om onverklaarbare reden alleen op Chios en nergens anders. Dat is dus handel!
De mastiek wordt onder andere gebruikt voor kauwgom, tandpasta, snoepjes en cosmetica. Ook gebruiken tandartsen mastiek voor de vullingen.
Onderweg maakten we nog een tussenstop bij Mavros Gialos. Letterlijk vertaald betekent dat zwart strand. Het is een strand dat bestaat uit zwarte kiezelstenen en is ontstaan na een vulkaanuitbarsting. Heel apart!
Verder rijdt je door een afwisselend landschap. De dorpen die je passeert zien er echt anders uit dan we van Griekenland gewend zijn. De huizen zijn wel net als overal schots en scheef tegen elkaar aan gebouwd, maar echt mooi pleisterwerk zie je weinig en dat geeft een onafgebouwde indruk.
Het eerste mastiekdorp wat we aandoen is Pyrgi. Dit dorp staat bekend om het bijzondere pleisterwerk op de muren van de huizen (hier dus wel!). De muren werden eerst met cement bepleisterd, dan een witte kalklaag erover. Vervolgens werd de witte kalk zó weg gekrabd dat er een heel mozaïek ontstond. Een heel bijzonder gezicht om de huizen zo “beschilderd” te zien. Zelfs de onderkant van de balkonnetjes werd bewerkt.
In de smalle straatjes zie je voornamelijk vrouwen met elkaar praten. Logisch, want de mannen zitten allemaal voor de diverse cafeetjes met een frappé voor hun neus druk te discussiëren. Het centrale plein in Pyrgi met de verschillende terrassen gonsde van het geroezemoes. Nu praten Grieken toch al zo lekker zacht ……
Het wordt een druk dagje, want we zijn nog niet eens halverwege onze geplande tocht.
Snel verder dus maar naar Olympi en Mesta.
Deze dorpen zijn op een bijzondere manier gebouwd. De huizen zijn rondom tegen elkaar aangebouwd, zodat de achterkant een verdedigingsmuur vormt tegen indringers. Er is maar één centrale ingang en daarachter is het een wirwar van steegjes met booggewelven, want veel huizen zijn onderling met elkaar verbonden. De muren zijn soms metersdik. Tussen de huizen is het lekker koel, want de zon kan er niet tussen schijnen.
Heerlijk is het ook op het centrale plein in Olympi. Een terras in de schaduw, het geroezemoes van de bezoekers en dan een lekkere frappé en een glas ijskoud water. Om nooit meer weg te gaan.
Toch doen we dat.
Mesta is nog meer op en in elkaar gebouwd dan Olympi.
In de kerk is net een doopplechtigheid aan de gang. Hoewel, plechtigheid…. Dat is het bij ons, maar de kerkdiensten in Griekenland zijn heel anders. De mensen staan gewoon met elkaar te praten tijdens de dienst, dus de priester zet zijn geluidsinstallatie op volle sterkte, zodat je het woord voor woord (de Grieken dan) op grote afstand van de kerk kan volgen. Dat mag ook wel, want als je tijdens de dienst trek hebt in een sigaret of een koffie, loop je gewoon even naar buiten.
Na de lunch zijn we weer in de auto geklommen, want er zouden nog een paar mooie stranden volgen en als je toevallig toch mooi weer hebt, waarom niet even een duik nemen dan?
Het strand waar we uiteindelijk terecht kwamen werd bevolkt door welgeteld nog 2 mensen. Het was groot genoeg om elkaar niet eens te zien. Het water was glashelder en een heerlijke beloning na onze inspanningen. Wat is vakantie toch hard werken!
En na een geweldig mooie rit zitten we nu weer op ons terrasje, heeft Urs een duik in het zwembadje genomen en Paulus? Tikker de tik op de laptop.
Straks maar weer eens zien welk restaurant we nu weer gaan testen.