regen en Molyvos

Wat is het soms toch jammer als weersvoorspellingen uitkomen! Was er een regenachtige dag voorspeld, gaat het nog regenen ook! We waren gelijk zo van slag dat het er vanavond niet van zal komen om ons dagelijkse verslag te schrijven.
We werden dus wakker met een sombere lucht, maar met nog een klein stukje blauw. We hadden het laatste hapje van ons ontbijt nog maar net achter onze kiezen of we voelden de eerste spettertjes. Nou, naar de hut dan maar…
Eén van de kleine katjes was ons achterna gekomen, die voelde de bui waarschijnlijk al hangen ….. En ja hoor, de sluizen gingen open. We hebben er maar het beste van gemaakt met een kopje koffie en de kat op schoot.
Toen het na anderhalf uur droog werd zijn we naar Molyvos gegaan. De auto hebben we boven aan de berg, dus bovenaan het dorp, neergezet en zijn op ons dooie gemak allerlei steegjes doorgedwaald. Het is toch wel heel apart om op deze manier te zien hoe de huizen op en boven en bijna in elkaar zijn gebouwd. Nu staan de Grieken er niet bepaald om bekend dat zij van die zachte stemmen hebben als ze met elkaar praten, dus we kunnen ons goed voorstellen – als ’s winters iedereen thuis is – dat het dan een behoorlijke kakofonie kan zijn. Toch hebben we wel een paar huizen gezien waartegen we geen nee zeggen als ze ons toevallig zouden worden aangeboden.
Als je van boven naar beneden loopt, komt er toch ook weer een moment dat je van beneden weer naar boven moet. Na een tussenstop met een heerlijk stuk chocoladetaart zijn we op ons dooie gemak omhoog geklommen. De zon was al weer een beetje gaan schijnen en tussen de huizen loop je uit de wind…..
Al met al hadden we nog geen nieuw sudokuboekje voor Paul kunnen vinden. Op naar Petra dan maar. Daar heb je een paar winkeltjes met boeken, waar ze vast wel sudoku’s verkopen. Verschillende winkels struinden we af, maar niks. Tot Paul één van de jongens van Costas tegen kwam en die wist het wel. Bij een zaak waar je ook een soort lotto kan spelen, daar hadden ze vast wel. En ja hoor, de Griekse sudoku’s zijn niet anders dan de Nederlandse…
We zijn daarna de melk in de koelkast gaan zetten en een beetje – languit op bed – gaan bijkomen van de vermoeienissen.
Na te hebben gewacht tot een nieuwe regenbui over was zijn we in Petra een hapje gaan eten. Hoewel we eindelijk gegrilde inktvis kregen, viel de rest toch een beetje tegen. Nou ja, je kan niet altijd mazzel hebben.
Morgen beter.