slingerend naar Sigri en hobbelend naar Eressos

Om kwart voor 10 waren we al op pad. Urs dacht naar het strand en Paul dacht om een stuk te gaan rijden. Het werd het laatste.
Het weer leek wat minder. Er waren wat meer wolken en het was een graad of 23.
Dat veranderde wel in de loop van de dag, maar de 30 hebben we niet gehaald.
Het eerste stuk was gelijk aan het eerste van gisteren, maar nu lieten we de afslag naar Kalloni links liggen. Op een gegeven moment was het toch weer frappétijd en zijn we gestopt in Vatoussa. Een beetje ingeslapen plaatsje, maar met een leuk cafeetje met een terras heerlijk onder de klimplanten.
Verder maar weer. Langzaam wordt Lesbos dan steeds kaler. Bomen en struiken zie je bijna niet meer. Dat is ook de omgeving van het Versteende Woud. Miljoenen jaren geleden groeiden er op Lesbos enorm grote bomen, te vergelijkbaar met de sequoia’s (schrijf je dat zo?) in Amerika. Er was in die tijd ook veel vulkanische activiteit en bij een van de uitbarstingen zijn die bomen bedolven onder de as en lava. Wonderlijk genoeg zijn ze niet verbrand maar zijn de stammen versteend. Tot op de dag van vandaag wordt op diverse plaatsen opgravingen verricht en het zogenoemde Versteende Woud is een toeristische trekpleister.
Leuk is het dan wel om een van de vele bochten om te komen en beneden in de diepte in een soort delta te zien en hoe vruchtbaar het daar dan weer is. Bomen, struiken, druivenplanten en andere gewassen.
Nog een stukje en dan is daar Sigri. Die plaats ligt beschut van de zee achter een paar eilanden die de golfslag tegenhouden. Van bovenaf hadden we echter een stuk gezien dat opnieuw beplant was. Wij kijken natuurlijk.
Het bleek bij een groot huis te horen, waarvan de eigenaar blijkbaar had bedacht dat hij iets nuttigs met al die omliggende grond moest doen.
Even verderop liggen een paar heel stille stranden. Omdat het nogal winderig was, stond er ook een behoorlijke golfslag die spectaculair op de rotspartijen beukte. Niet zo spectaculair als vorig jaar op Milos, maar gaaf om te zien.
Heerlijk even lopen slenteren met de voeten in het water. Hebben we vandaag toch nog de zee gevoeld.
Langzaam zijn we door Sigri gereden (snel kan echt niet door de smalle straatjes) en daarna werd het hobbelen door een doods en verlaten landschap. Het is een onverharde weg die ook als wandelpad dienst doet van Sigri naar Eressos. Volgens ons moet je een behoorlijke hekel aan jezelf hebben om daar 12 (!) kilometer in de brandende zon zonder enige schaduw te gaan wandelen..
In Eressos zijn we in een wijk met wel heel smalle straatjes prompt verkeerd gereden. Gelukkig konden we de auto wel draaien….
We waren het rijden eigenlijk een beetje zat en zijn zo snel mogelijk naar het hotel gereden. Daar deden we evengoed nog wel ruim een uur over.
Bij “onze” kruidenier een broodje gekocht en chocopasta en op het terrasje bij ons appartement heerlijk een broodje gegeten.
En dan blijkt dat je van al die indrukken toch wel slaap kan krijgen.
Twee uur later werden we wakker. En dan heb je wel even nodig om bij te komen voordat je weer aan de tikkerdetik kan……