We komen nergens

We hadden het plan om de dag te starten met weer een lekker stukje rijden, wat dingen bekijken en dan in de middag naar het strand.
Helaas is alleen het laatste gelukt.
Het verhaal deed in het hotel al de ronde dat de wegen erg slecht waren. Nou, dat moesten ze natuurlijk niet tegen ons zeggen! Wij, ervaren Griekenland-gangers, gingen niet opzij voor een kuil of kei.
Daar moesten we toch op terugkomen helaas.
De bewegwijzering ziet er echt professioneel uit, maar na een paar honderd meter asfalt, houdt het echt op. Nu is dat niet zo erg, maar welke weg we ook insloegen, het werd steeds slechter en smaller.
Op sommige momenten werd het echt onverantwoord om nog verder te rijden, dus moesten we keren. Nu is dat makkelijker gezegd dan gedaan, want rechts een bergwand en links de diepte, dan moesten we toch echt nog even een stukje verder om iets meer ruimte te vinden. Met acht keer steken is het toch gelukt. Urs was maar uitgestapt “om aanwijzingen te geven”. Jaja.
Dan de route maar aangepast en terug gereden naar de vorige splitsing en op weg naar een ander plaatsje. Het verhaal herhaalt zich nu.
Maar wat een schitterende natuur hebben we vandaag weer gezien. Zo’n groen eiland, met zoveel bomen en zoveel afwisseling: geweldig! En alles bloeit en geurt. We geloven niet dat wij een ander eiland hebben gezien dat zo verschrikkelijk mooi en groen is.
Eigenlijk waren we wel genoeg door elkaar geschud, dus gaven we er de brui aan. Terug richting Skopelos-stad voor een frappé en een tyropita.
We wisten nu een beetje wat ons te wachten stond, dus Paulus durfde wel een beetje meer gas te geven. We leken wel een deelnemer aan de Dakar-rally, wat een stofwolk hing er achter ons. In Skopelos-stad was ons eerst zo zwarte autootje nu muisgrijs. Als je de kofferbak opende schoof er een hele lading stof over de achterruit.
De frappé ging er dus echt wel in. Bij het afrekenen dacht Paul dat we het verkeerde bonnetje hadden gekregen, want voor 2 frappé en 2 tyropita hoefden we maar € 3,00 af te rekenen. Bleek het een aanbieding te zijn voor vandaag. Zit er tenminste nog iets mee!
Na een tussenstop bij het hotel voor een verschoninkje voor Urs op naar het strand bij Mylia. En in plaats van het strand rechts kozen we voor het strand links. Verandering van spijs….. Nou, daar kosten de ligbedjes met een parasol mooi € 6,00. Toch een eurootje duurder dan aan de andere kant. Verder maakte het niet zoveel uit, glashelder water en een kiezelstrand. Dus weer een hoop plezier van onze waterschoentjes. Waarom hebben we die dingen eigenlijk niet veel eerder gekocht?
En wat is zo’n douche in het hotel dan weer lekker……
We hebben al gezien dat een groep wat oudere Grieken is neergestreken in het hotel. Tijdens het eten werd er al een beetje gezongen en even later kwam een dame van de receptie vertellen dat de groep bij het zwembad zou gaan zingen.
Dat leek ons wel leuk. Dus snel het toetje naar binnen gewerkt en een mooi plekje uitgezocht.
Toen we nog zaten te eten hadden we al gezien dat een van de mannen een colaflesje bij zich had, waar hij de andere mannen steeds uit bijschonk in hun glas. Er zat alleen geen cola in. Dat hadden we al gezien en toen een van de mannen wat water in zijn glas deed, kreeg de “cola” een bekend wit kleurtje……
Het optreden was nou niet echt professioneel te noemen, want eerst moest er gedanst worden. Nou, de andere hotelgasten hadden voor het merendeel al de benen genomen en wij zaten zo lekker…
Jan, een van de medegasten, is een echte dansfanaat, dus die had een prima avond. Wij mochten op een heel andere manier mee genieten. Een van de mannen uit de groep had een wel heel erg grote limonadefles meegenomen en ook daar zat bepaald geen limonade in…..
Wij kregen het eerder genoemde colaflesje aangereikt en daar zat nog meer dan alleen een bodempje in. Aan de bar 2 glazen gehaald en een flesje water.
Jan en Paul hebben dus heel wat keren ‘yamas’ moeten roepen!