weer eens naar het strand

Het beloofde vandaag weer een warme dag te worden! Dan moet je het tempo dus echt aanpassen, anders drijf je om 10 uur je shirtje al uit.
Rustig aan met starten dan maar.
Bij het ontbijt troffen we een heel bedroefde moeders van het hotel aan.
Vannacht was de moederpoes van het hotel doodgereden, of vermoord, zoals zij zei.
We waren zo goed niet of we moesten even mee gaan kijken. Zij lag nog onder een boom bij de hoek en was nog niet echt stijf. Dus lang dood was ze nog niet. Er loopt nog 1 jong van haar rond – de anderen heeft ze al weggegeven. Dus die heeft de naam van haar moeder geërfd…. Gegrilde vis hoefde ze niet, maar een beetje melk ging er wel in.
We hadden gisteren verteld waar we naar toe waren geweest en zij vond dat we het helemaal niet zo ver hoefden te zoeken. Hier in de omgeving van Iraio is ook genoeg te zien! Dus moest de kaart uit de auto gepakt worden en vertelde zij ons waar we naar toe moesten.
Nou, we zijn vandaag niet verder gekomen dan een oude opgraving van een tempelcomplex voor Hera, de vrouw van oppergod Zeus.
Het is wel indrukwekkend om over een weg te lopen waar zo’n 3 a 4000 jaar geleden ook al mensen liepen. Van de 105 zuilen van de hoofdtempel stond er nog 1 overeind. Je snapt gewoon niet hoe die oude Grieken dat 3000 jaar geleden voor elkaar kregen. Vandaag de dag zou er een flinke hijskraan aan te pas moeten komen om de schijven van zo’n pilaar op z’n plaats te krijgen.
Daarna zijn we naar Pythagorion gereden. Dat is een aardig stadje, met een mooie winkelstraat en een leuke haven met veel zeiljachten. Uiteraard ontbreken de vissersbootjes niet.
Na een lekker drankje en vanzelfsprekend een foto van het standbeeld wat ter ere van Pythagoras is opgericht zijn we op zoek naar een lekker strand gegaan. De rest van de bezienswaardigheden moeten maar tot morgen wachten.
Na een paar korte blikken op wat stranden besloten we toch maar in Iraio naar het strand te gaan. Daar hebben we geen spijt van gekregen. Het was wel even lastig om het water in te gaan met al die keien, maar de beloning was er naar.
Heerlijk opgefrist nam Urs een boek en vielen bij Paul als vanzelf de luiken even dicht.
Of we niet geluncht hebben? Nou, dat valt misschien wat tegen. In een supermarkt hadden ze vers afgebakken broodjes en met een paar plakjes kaas smaakt dat heerlijk op een bankje in de schaduw. Colaatje en een flesje chocomelk erbij, wat wil een mens nog meer?
Straks gaan we wel weer voor het echie.

Tot slot nog even voor de mensen die de foto’s missen. Het uploaden is vorig jaar wat duur uitgevallen en we kunnen op dit moment niet zo gauw een andere mogelijkheid vinden. Maar jullie houden ze tegoed.